Blog 6

“Nog even langs het bankie”

Bovenop het duin bij de strandopgang van de Strandweg in Ter Heijde zat Eef vaak op het bankie. Net zoals een aantal andere bewoners van Ter Heijde. Hij had daar zijn eigen plek. Het was dan ook een ongeschreven regel dat je voor hem opstond zodra hij er aan kwam. Op het bankie was het heerlijk praten met elkaar. Serieuze praat en onderbroekenlol; allerhande praat over alles en niks. Op dat mooie plekkie met uitzicht over de duinen, het strand en de zee.

Pijn

In de loop van de tijd werd Eef zijn gezondheid slechter, zijn mobiliteit ging achteruit, zijn wereld werd kleiner, maar de gang naar het bankie bleef. Want wat gaf het hem levensplezier om daar naar toe te kunnen. En wat een pijn voor hem toen dit niet meer ging. Zijn lijf wilde niet meer. Een scootmobiel zou uitkomst brengen, maar helaas zijn scootmobiel bleef uiteindelijk ongebruikt in de schuur staan.

Op een zaterdagochtend in april zakte Eef thuis in elkaar. Met spoed werd hij naar het ziekenhuis gebracht. Hier mocht echter geen hulp meer baten en diezelfde middag kwam Eef, gegeven zijn slechte gezondheid, toch nog onverwachts te overlijden.

Witte rouwauto

Zondag ‘s-middags zat ik samen met zijn vrouw en beide zoons aan tafel om Eef zijn uitvaart te regelen. Tijdens dit gesprek kwam naast vele andere zaken ook de rouwauto ter sprake. De keuze viel op een witte Cadillac. Met deze auto zou Eef van Aula Molenlande naar crematorium Ockenburgh in Den Haag worden overgebracht. Terwijl we over deze auto spraken, liet één van zijn zoons zich terloops ontvallen dat het mooi zou zijn om met de rouwauto nog een laatste keer naar het bankie te gaan. Prima zei ik, gaan we doen.

Eerbetoon

En zo gezegd, zo gedaan. De zaterdag van de uitvaart werkte het weer volledig mee. Na weken van een uitblijvende lente scheen de zon die dag volop en liep ik voor de rouwauto uit Ter Heijde binnen richting de strandopgang bij Hotel Elzenduin. Toen ik dichterbij kwam, zag ik bij de slagboom dat niet alleen de familie maar ook de vrienden van het bankie de rouwauto stonden op te wachten. Achter hen stond de reddingsboot van de KNRM met de volledige bemanning opgesteld. Eef was in zijn leven de KNRM nooit voorbij gegaan, dus zij waren er nu voor hem.

Bij het bankie aangekomen stopte de witte rouwauto bovenop het duin. De chauffeur opende de deur om zo alle aanwezigen de kans te geven de uitvaartkist even aan te raken en zo afscheid van Eef te nemen. Na een moment van stilte reed de rouwauto door richting strand om daar te keren en weer terug te rijden naar het begin van de strandopgang. In het voorbijgaan van de reddingsboot bracht haar bemanning Eef een ere saluut door het ontsteken van rooksignalen waarna de rouwauto met daarachter de familie in rouwstoet richting crematorium vertrok.

Nog even langs het bankie, wat een prachtig eerbetoon. Een eerbetoon dat de aanwezigen nog lang bij zal blijven.