Blog 2
“Een kippenvel momentje”
Gepuzzel
Veelal komen nabestaanden hier uiteindelijk toch wel uit dankzij enorm gepuzzel en de noodzakelijk geboren nieuwe vormen van afscheid nemen. Want waar je gedwongen wordt te kiezen voor een afscheidsbijeenkomst in besloten intieme kring, wil je toch mensen die hiervoor niet kunnen worden uitgenodigd de mogelijkheid bieden op een andere wijze afscheid te nemen en de nabestaanden te ontmoeten.
En als dan de vierkante meters van de beschikbare afscheidsruimte voor het verwachte aantal bezoekers tekortschiet, dan is het zaak om bezoekers via de ene deur te ontvangen, gelegenheid te bieden tot afscheid nemen en condoleren om vervolgens via de andere deur hen de ruimte weer te doen verlaten. En zo werd het fenomeen doorloop-condoleance geboren.
Nieuwe vormen
Het moge duidelijk zijn dat we van de coronabeperkingen en van dit fenomeen doorloop-condoleance weer zo snel mogelijk af willen zijn. Maar corona heeft ook nieuwe inzichten opgeleverd. Wat denk ik niet verdwijnt zal de afscheidsbijeenkomst in intieme kring zijn. Opvallend is namelijk dat veel families achteraf aangeven het kleinschalig afscheid nemen als warm en intiem te hebben ervaren met betere mogelijkheden om de aanwezigen na afloop van de afscheidsbijeenkomst te kunnen ontmoeten en spreken.
Andere nieuwe vormen van afscheid door hen die niet bij de afscheidsbijeenkomst kunnen zijn, wil ik u hier niet onthouden.
Zo liep ik ’s-morgens bij een vertrek vanaf het woonhuis de woonstraat van de overledene in. De hele straat toonde rood, wit, blauw omdat werkelijk waar echt alle buren vanuit rouwbetoon de vlag halfstok hadden uitgestoken. Een prachtige manier waarmee zij hun medeleven toonden.
Serenade
En vorige week liep ik voor de rouwauto uit richting de woonstraat van de overledene om daar bij het woonadres de familieleden op te halen zodat zij achter de rouwauto konden aansluiten richting crematorium, waar ook nu weer een afscheid in besloten kring zou plaatsvinden. De overledene was een fervent carnavalsvierder en speelde al jaren in een dweilorkest. Op het moment dat de rouwauto de straat indraaide hoorde ik de vrolijke tonen van het dweilorkest dat zich samen met buren, vrienden en familieleden in een dikke erehaag bij het woonhuis had opgesteld om ter ere van hun maatje een serenade te brengen.
Een kippenvel moment dat kan ik u wel zeggen. Een vorm van eerbetoon die we voor het coronatijdperk niet of nauwelijks zagen. Een mooie respectvolle vorm om heel even stil te staan bij de dood in ons jachtige bestaan. En heel eerlijk, ik mag hopen dat deze vorm van zichtbaar afscheid nemen en rouwbetoon mag blijven bestaan.
